Үз җиреңдә хуҗа булганда гына рухи азатлыкка ирешеп була. «Бүре җиләге» әсәрендә автор шушы фикерне бүре балаларының үзара мөнәсәбәте мисалында тамашачыга җиткерергә омтыла. «Бүре баласын бүреккә салсаң да урманга карый», - дигән татар мәкале юкка гына телгә кермәгән. Бүрене кулга ияләштереп булмый кебек. Әмма бүген замана башка, бүре баласын да башка мохитка ияләштереп, газиз урманыннан биздерергә мөмкин икән! Аучы җанварлар бакчасына урлап киткәч, бүре баласы Актүш җайлы тормышка риза була. Ләкин азатлыкны барыннан да өстен куйган Елгыр аны бәхетле коллыктан азат итәргә килә. Бүре җиләгеннән авыз иткәч, Актүшнең тамырларында бүре каны уяна, ул Елгыр белән бергә урманга кача. Әмма аларны бу юлда хәтәр сынаулар көтә.